Pim Starreveld
Mijn naam is Pim Starreveld, oprichter en eigenaar van Pioneer Baits. Leuk dat je even de tijd neemt om mij wat beter te leren kennen!
Ik was altijd al geinteresseerd in alles wat in en om het water gebeurde, maar toen ik van mijn opa een bamboe hengel kreeg op het moment dat ik mijn zwemdiploma haalde, was ik niet meer bij de waterkant weg te slaan. Uren zat ik samen met vriendjes en regelmatig ook mijn vader naar de dobber te staren. Het werd steeds serieuzer, de bamboe hengel was al snel een aantal maal vervangen en uiteindelijk zat ik met complete witvis uitrusting aan de waterkant. Ook tijdens zomeravond competities bij de HVZjeugd (lokale hengelsportvereniging) probeerde ik het leefnetje vol te vangen. Zo nu en dan ging ik vreemd, en knoopte ik een stuk kunstaas aan een werphengel en probeerde ik alles wat maar wilde roven te vangen.
Het karpervirus begon door vismaatjes, en wat andere jongens die ik er wel eens over hoorde. Ik probeerde toen regelmatig een karper te vangen, maar het was mij nog nooit gelukt. Op een dag zat ik met een stevige, knalrode, boothengel met een veel te klein spin molentje en een stuk 0.30 mm nylon te vissen. De laatste meter bestond uit een 20 grams schuifloodje en een haakje maat 2, daarop een flinke bal havermout gekneed. Starend naar de rood witte verklikker bal fantaseerde ik over die grote karpers die in de sloot zwommen. Opeens knalde de verklikker bal tegen de hengel, ik schrok me rot! Uit schrik pakte ik de hengel beet en trok hem krom op iets groots, waarna de slip meteen begon te ratelen. KARPER!! Na een dril van enkele minuten lag er een schubkarper van 72 cm in het veel te kleine netje, wat een monster! Toen wist ik het, ik ging karpervisser worden.
De witvis uitrusting stond inmiddels stof te happen in de schuur, en steeds vaker trok ik er op uit om karpers te pesten. De eerste karperhengels, piepers, onthaakmat etc. werd al vrij snel aangeschaft. Ik leerde mijn eigen rigs knopen, hoe ik duivenvoer moest bereiden en regelmatig werd er een zak boilies aangeschaft. De karpers in de Zaanstreek waren niet meer veilig. Regelmatig werden er zelfs nachtjes gevist, samen met mijn vader of de vader van mijn vismaatje.
Via een van mijn vismaatjes hoorde ik dat we ook zelf boilies konden maken, dat was misschien wel goedkoper! De hobby moest immers van mijn zakgeld betaald worden, dus iedere kans om het goedkoper te maken moest aangegrepen worden. Tevens was ik wel erg nieuwsgierig wat er allemaal in zo een balletje zat en hoe dat in zijn werk ging. Op de open dag van de Hengelsportvereniging Zaanstreek wist ik goedkoop een zak boiliemix te scoren. Al vrij snel daarna stond ik in de keuken een eitje te tikken en het boiliedeeg te kneden. De balletjes werden met de hand gevormd en in een pannetje gekookt tot ze bleven drijven. Uren heb ik op internet gelezen en in karperboeken gesnuffeld naar meer informatie over het maken van boilies. Het duurde niet lang of de eerste additieven en flavours werden toegevoegd aan de basismix, en ook die basismix werd zelf samengesteld. Ingredienten als vismelen, birdfood, kelp, kaneel en niet te vergeten een dosis knoflook poeder waar je bang van werd, werden toegevoegd.
De zelf gedraaide boilies sloegen goed aan, veel mixen werden uitgeprobeerd en geperfectioneerd. Voor onze eerste Frankrijk trip had ik zelfs samen met mijn maatje 25 kg boilies staan rollen in de keuken. Wat een karwei! Ook in Nederland gebruikte ik veel meer boilies nu het betaalbaar was geworden om voor te voeren met boilies. De vangsten schoten omhoog en inmiddels werden er zeer doordachte boilies gemaakt, waarbij rekening werd gehouden met voedingswaarde, instant response en natuurlijk de kostprijs. Ik hielp regelmatig vismaten met het samenstellen van mixen of het draaien van boilies. Ook verkocht ik wel eens wat aan ze, als ik nog wat in de vriezer had liggen.
Toen ik 18 was ontstond het idee om er een bedrijfje in te beginnen, ik was er namelijk van overtuigd dat ik kwalitatief goede boilies kon draaien tegen een scherpe prijs. Gewoon klein, vanuit de schuur, geen kosten en we zien wel waar het schip strand. Toen ik 19 werd en een redelijk centje bij verdiende had ik van mijn spaargeld wat machines gekocht. Een klein deegknedertje, een boiliespuit op luchtdruk en een boiliemachine. Nog lang geen proffesionele machinestraat, maar het begin was er. In het voorjaar ging de website in de lucht die ik door een vriend had laten ontwerpen. De eerste bestellingen volgden al vrij snel, en zelfs de vangstmeldingen lieten niet lang op zich wachten, kicken!
Op dat moment begon het snel te gaan, na het tweede jaar kon ik de vraag niet meer aan vanuit de schuur en werd er uitgeweken naar een loods op het industrie terrein. Nu, een aantal jaar later, staat er een proffesionele productielijn en worden er duizenden kilo’s verse boilies gemaakt die worden verstuurd naar klanten in Nederland, Belgie en Duitsland. Daarnaast staat er een geweldig team aan ‘fieldtesters’ achter mij die mij helpen bij het ontwikkelen en testen van nieuwe producten en het bedrijf helpen promoten op beurzen. Vissen doe ik de laatste jaren eigenlijk te weinig, door de drukte, maar probeer toch mijn nodige nachtjes te maken hier in Nederland en ik probeer minimaal vier keer per jaar naar grote Franse meren te gaan om ‘bakken’ te vangen, vaak niet zonder succes.
Tight lines!
Pim Starreveld