Een kort rigje met een uitgebalaceerd haakaasje en boiliekruim voor mij een goede wintercombi.
Na ruim twee maanden van slopen en weer opbouwen is de keuken in ons huis bijna af. Eindelijk heb ik weer eens tijd om te vissen en daar ben ik aan toe zeg! Als echt buitenmens is het natuurlijk niets om elk vrij uurtje binnen door te brengen.
Toch bizar zoveel visactiviteit, dat terwijl er twintig meter verderop nog ijs op het water ligt!
Een mooie gebouwde schub in prachtige winterkleuren.
GHOST!
Eenmaal bij stek twee leg ik mijn spullen neer en tuur even over het water. Dit is iets wat ik bijna altijd doe om eventueel zwemmende vissen sneller te spotten en daardoor niet te verjagen. Dan zie ik op mijn voerplekje tussen het riet een stengel heen en weer wippen! Toch bizar zoveel visactiviteit, dat terwijl er twintig meter verderop nog ijs op het water ligt! Na een aantal minuten zie ik een lome deining en zelfs een grote staart. Als de vis even weg zwemt, laat ik vlak voor het riet een rigje zakken. Het hengeltje gaat weer op de steuntjes, en ik wacht af. Een aantal minuten later zie ik weer wat stofwolken ontstaan. Naar verloop van tijd worden die groter en ik zie af en toe die staart weer. De vis zwemt richting rig, nu wordt het spannend! Ik ga dichter bij mijn hengel staan en focus mij op de plek waar de rig ligt. De waker schokt en een schub komt al kop schuddend omhoog, hij hangt! Een mooi gebouwde vis schuift vrij snel in het net… Na een paar foto’s met de zelfontspanner mag hij weer zwemmen. De eerdere grijns word nu een glimlach. Op naar plek drie!
Omdat ik bij stek drie iets hoger boven het water sta zie ik vrij snel twee schimmen zwemmen, een lichte en een donkere. Ik vermoed dat de lichte een spiegel is en die zijn zeldzaam op dit water. Ik pak mijn penhengel om selectiever te kunnen vissen en de spiegel hopelijk te strikken. Zo observeer ik de vissen even en twijfel voor de beduidend donkere en grotere vis te gaan. Deze zwemt echter van de voerplek af dus vergemakkelijkt het mijn keuze. De lichte schim zwemt naar links en gaat een meter of drie verderop langs een betonnen rand liggen spoelen of azen. Ik laat het pennetje een meter van de vis zakken. Door dit te doen hoop ik dat hij mijn aas ziet wanneer hij langs die betonnen rand terugzwemt op weg naar het voerplekje. De vis blijft echter een beetje rondjes draaien. Als ik even opkijk omdat er een eend langs vliegt ben ik de vis kwijt. Ik wacht enige tijd maar zie hem echt niet meer. En dan gebeurt het! Tijdens het ophalen om mijn hengel te verleggen, zie ik een schim opdoemen en voel meteen een droge tik op mijn hengeltop. Ik realiseer mij nog niet helemaal wat er gebeurt, maar dan komt er een zilverwitte vis omhoog. De vis heeft zichzelf gehaakt, hoe bizar is dit! Hij is notabene ook nog eens behoorlijk wakker en ik heb een aardige dril. Minuten later ligt de ghostkarper op de mat en kan ik mijn geluk niet op. Letterlijk een mooie verassing zo vroeg in het jaar!
Met recht een spookachtige verassing!
RESUMEREND
Later zat ik nog eens na te denken over hoe die ghostkarper ineens kon verdwijnen. Wat blijkt? De muur waarop ik stond is voor een deel hol, de vis is die holte ingezwommen en zag mijn aas op zijn pad naar het voerplekje. Had ik ook maar één seconde te vroeg mijn aas opgehaald had ik hem waarschijnlijk nooit gevangen, lucky me!
