Team lid Klaas Ems aan het woord:
Vissende vaders,
Vissende vaders is reeds heel veel over geschreven de laatste tijd, toch wil ik deze titel gebruiken om dit Zuid Franse sessieverslag een beetje extra glans te geven. Het moment dat je voor het eerst vader wordt dan denk je dat het allemaal wel losloopt, als je dan eenmaal vader bent en je eigen dochter in je handen houdt dan staat de tijd toch even stil. Dat is toch het moment dat je beseft welk gejaagd, gedwongen en prestatiegericht leven je leidt. De tijd om te vissen welke ik had toen ik nog thuis woonde had ik allang niet meer, maar ook de tijd om twee aaneengesloten nachtjes te maken werd ook steeds schaarser. Ook toen in 2014 mijn vaste (Frankrijk) vismaat zijn hengel in de ring gooide en zijn beetmelders aan de wilgen hing zag ik nog steeds niet in dat het aantal te vissen nachten per seizoen drastisch afnam. Ik ben een echt “social”visser, van 2001 tot 2012 heb ik mij geen moment verveeld in al die nachten welke ik alleen aan de waterkant doorbracht maar ik ontdekte al wel dat ik de nacht met zijn tweeën doorbrengen steeds plezieriger begon te vinden, je passie delen, het moment delen, de reis er naar toe en de sterke verhalen natuurlijk.
Heden ten dagen sleept de gemiddelde karpervisser een massa naar de waterkant zowel in kilo’s als in euro’s, toch een moment voor mij dat ik terug mijmer naar het op de (brom)fiets naar de waterkant, één tas, één foedraal en één stoel…. (kijk even om je heen in je schuur / hobbykamer nu).
Ik vind één nacht te kort voor het verslepen van de halve groene huisraad, één keer heb ik een poging gedaan te minimaliseren, op het moment dat je maat dan een 15 kg+ vis in zijn bakkers handen houdt en jouw camera meldt: NO CARD en jij beseft dat deze in je cameratas zit met de andere lenzen en de zelfontspanner en de ……. Juist het is twee nachten of gewoon pennend en drijvend de vissen belagen geworden voor mij, de drang is er af, de hobby is weer terug ik ben namelijk papa geworden ruim een jaar geleden zoals jullie reeds op dit medium hebben kunnen lezen.
Het verkopen van een appartement en het aankopen van de nieuwe woning + alle stress en kluswerk dat dat met zich mee brengt hebben ook nog eens twee seizoenen gekost (2015 / 2016).
Eind 2016 na een pittige waterlekkage in de “nieuwe” woning en de blije boodschap dat er een kleintje op komst was werd ik toch bang dat ik bij het marktplaatsleger ging behoren en de zorgvuldige opgebouwde hengelsportuitrusting voor een appel en een ei van de hand kon gaan doen.
2017 werd ik dus vader, wij werden ouders… Ik wilde er maximaal zijn voor mijn vrouw en onze dochter in deze tijd, tot zover seizoen 2017.
Jaarwisseling 2017 / 2018 00:00 uur
Plechtig beloofden wij elkaar het in 2018 rustiger aan te gaan doen, geen verhuizingen, verbouwingen, baby’s en andere niet noodzakelijke klussen, en ik? Ik ga meer vissen dit jaar!! (alweer ja). Na vier dagen van hard werken met het team van Pioneerbaits op CARP Zwolle is het dan toch eindelijk tijd, CARP Zwolle is voor velen toch een soort van seizoensaftrap en ook bij mij is de kriebel weer een forse jeuk geworden.
Middels een fikse investering werd de huidige boot voorzien van een kleuren dieptemeter met GPS tierelantijn en gingen wij dit varkentje wel even wassen. Al sinds onze verhuizing is er een water binnen handbereik gekomen welke er dit jaar toch echt aan ging geloven, na twee dagen varen met de nieuwe aanwinst en het zorgvuldig maken van een dieptekaart deed ik dat ook, ik geloofde er weer in, de kriebel was terug! Drie weken later stond ik op de schaatsen en duwde ik een kinderwagen met een van de pret gierende baby over het ijs…..
Het ijs smolt en het voorjaar bracht steeds meer kleur buiten, heel voorzichtig een paar dagen gevoerd, heel voorzichtig één nachtje geprobeerd, heel voorzichtig één nachtje geblankt. Eind maart komt er dan ook nog eens een nieuwe werkgerelateerde uitdaging op mijn pad, maar we zouden het toch rustiger aan doen dit jaar…
Na lang wikken en wegen neem ik na 15 jaar afscheid van de huidige werkgever en start ik 1 juni met een nieuwe baan, do I have to say more?!
Inderdaad het hele voorjaar vliegt (weer) aan mij voorbij en van vissen kwam er niets meer, naar boven kijkend typ ik vier jaar aan tijd weg in één A4. Vier jaar met enkele meerdaagse trips naar de plassen in de Noord Franse bossen maar het gemis van een 10 daagse trip naar het Zuiden werd alsmaar groter en ik stak dit dan ook niet onder stoelen of banken.
10 augustus (een prachtige datum overigens #trouwdag #loveyouhoney)
Een Whatsapp bericht van PIM STARREVELD of ik zin heb om een week naar het zuiden te gaan, of ik zin heb om een week naar Zuid Frankrijk… Heel cooltjes reageer ik met: PRESENT
10 september verschijnt er een langgerekte blauwe vlek op Google earth, na twee keer slikken na het zien van de afstand en de reistijd geven we er een BOKS op, tijd voor een nieuwe avontuur op een water waar maar weinig over bekend is.
5 oktober vertrekt de transporter afgeladen vol en met ons er in rond 18:00 uur richting Spanje, nou ja, bijna dan. Na één sanitaire tankstop, één keer een weigerend navigatiesysteem en één keer ons vast te hebben gereden in een te smal straatje met een te steile helling in het plaatselijke bergdorp rijden we rond 09:00 eindelijk het dal in richting een grote plons water. Ter plaatse staan we gelijk voor een verrassing, met ingaande 28 juli mag er niet meer met benzinemotoren op het meer gevaren worden en mag er met maximaal drie hengels per persoon gevist worden. Met 40 liter benzine en een 5 en een 15 PK motor achterin hebben is dat wel even een domper. 15 uur gereden en dan ook nog het water roeiend moeten verkennen. Je begrijpt het wel hé, weg gaan ervoor BOKS!! Het gehele water wordt zowel lopend als per boot zorgvuldig verkend en ergens rond 20:00 uur valt de macaroni prak in een hete koekenpan, zes hengels voor ons neus en een uur later sluiten wij tevreden onze ogen. Om 23:00 uur mogen we ondanks de grote hoeveelheid PIONEER lekkers welke wij zorgvuldig op de stekken gestrooid hebben de eerste bewoner al op de mat verwelkomen, om 09:00 uur de volgende ochtend wekt de tweede vis ons en hebben wij ons slaaptekort weer puur aangezuiverd. De tweede avond valt al weer vroeg na het verversen van de rigs, om 22:30 meld de eerste klant zich en deze besluit lekker lang op een diepte van circa 25 meter te blijven hangen en daar haar rondjes te blijven zwemmen, enkele uitvallen naar links en naar rechts veroorzaakt uiteindelijk een verstrikking in de linkerhengel, of toch niet? Nee hoor deze hengel vertrekt ook en beide heren staan maximaal te genieten van dit avontuur met een dubbel op de tweede avond. Het pleit wordt beslecht met 37 en 22 pond schubbengeweld, dat werd toch wel weer eens tijd na vier jaar, eindelijk weer een Zuid Franse bak op de gevoelige plaat.
Schubgoud voor Pim.
Het thuisfront wordt op de hoogte gebracht en deze vieren het feestje met mij mee (thanks boys). De aanbeet van 02:00 uur wordt jammerlijk verspeeld en daar wij run om run vissen blijft het mijn beurt, om 05:30 doe ik wat er van mij verwacht wordt en wederom kust een prachtige schub het spreidblok, tevreden wordt er terug geroeid naar de stek en de vangst in het donker vereeuwigd. 08:00 uur verstoord een prachtige gekleurde schub het ontbijt (ik haat koude koffie). In de middag ga ik op onderzoek uit naar nieuwe stekken daar er maar twee van de zes stekken productief blijken, hoe mooi de stekken ook lijken, hoe zeer de stekken ook naar vis ruiken (in je hoofd dan) het blijft vissen en de inspanningen worden jammerlijk genoeg niet altijd beloond. Verkassen is het woord, nieuwe stekken worden elders op het water gevonden waarbij we de huidige productieve stekken ook nog kunnen bereiken, win win dus, toch?
Pim weet nog een lief 10 ponds schubje het net in te trekken tijdens mijn verkenningstocht, beiden vermoeden wij dat het hier om natuurlijk aanwas gaat. De derde nacht op de nieuwe stek om 02:00 uur meld de broer of zus van de 10 ponds schub van eerder die middag zich maar om 04:00 uur komt papa verhaal halen, de tweede 15 kg + vis is een feit.
Het water zwemt vol met getekende schubs.
05:00 uur moeders wil ook wel eens weten waar het hele gezin uithangt en zij is met 14 kg een schitterende vis en ook nog eens de eerste spiegelkarper na al dat schubbengeweld. We spreken net over een productieve nacht wanneer om 10:00 uur zich nog een laatkomer meld van de kleinere categorie schubs, slechts drie uur later meld zich de derde 15 kg vis zich en begint het echt te lopen en te waaien. De in de wind geslagen waarschuwingen op onze smartphones voor code geel bevatten windstoten en hoosbuien, de eerste dagen werden de lijnen weliswaar met een kleine bocht uitgevaren en de gevangen vissen netjes per boot van de stek gehaald maar dit werd langzamerhand onmogelijk. Om 16:00 uur verraad een langzaam tikkende slip een slachtoffer op de afstand hengel, roeiend voor wat ie waard was tracht Pim de boot boven de vis te krijgen, tachtig meter uit de kant vertrekt er nog een hengel, !! paniek !! Vaar maar door zeg ik nog, die andere pakken we straks wel. 50 meter voor de stek begeeft de peddel van de boot het na drie dagen roei geweld, met alles wat voorhanden is in de boot wordt er middels een noodreparatie de peddel in ere hersteld, een flink stuk afgedreven ondernemen we een derde poging om op de stek te komen helaas blijkt de rig nog exact op dezelfde plaats te liggen en zich tussen de rotsen genesteld te hebben, geen aanbeet helaas, het vele drijfvuil heeft ons voor de gek gehouden. Maar die tweede stok dan? Owh ja, door de harde wind hebben we ons enkele honderden meters mee laten stuwen door de golven na een gebied met iets meer luwte, eenmaal uit de wind besloten om toch de motor uit de bus te halen OOOOOOH BOEFJES maar dit was geen doen. Ik zal de tweede hengel checken op drijfvuil en lijncapaciteit, na het oppakken van deze stok en contact gemaakt te hebben met het drijfvuil begon dit gelijk weerstand te bieden op zo’n 200 meter uit de kant. De tegenstander had een LOI cursus punniken gevolgd en zorgvuldig tijdens onze waaierige avontuur met de eerste hengel twee andere lijnen toegevoegd aan de lijn welke naar zijn bek liep. Op afstand hoor ik de twee andere beetmelders moord en brand schreeuwen en tikje voor tikje van de baitrunner komt de tegenstander dichterbij, Pim gaat tot laarshoogte het water in (daarna duikt het direct na 12 meter diepte) en rekt het net maximaal voor zich uit, de vis was klaar, de wind en de overige lijnen nog niet. Tachtig miljoen miljard zweetdruppels en twee hartverzakkingen verder durfde ik toch echt niet meer druk te zetten aangezien ik de kans tot het lopen van de haak wel tot een maximum had bereikt. Als een balletdanseres wankelend op een steen wist Pim een tweetal minuten later de tweede spiegel van de sessie uiteindelijk toch in het net te krijgen. Pim: wat was je Franse PB ook alweer? Klaas: Nee joh gek, dat meen je niet!!
De verloren gevlochten lijnen, de harde wind en de gesneuvelde peddel waren in één klap vergeten, we moesten alleen nog weer de stek zien te bereiken, als dieven in de nacht maar met een grijns van oor tot oor kreeg de 15 PK de sporen en voeren wij terug naar de stek.
Pim op zijn best.
Wind 1 – 1 Raptor 330 voorzien van 15 PK
Huidige Franse PB Klaas: 41,2 pond
Prachtige dikke Zuid Franse spiegel voor mij op de mat 41,….
Nee dat is het, 41 pond exact!!
Een paar streepjes tekort voor een nieuw Frans PB maar wat een blijdschap, de 20 kg grens doorbroken met een karakteristieke oude strijder, een prachtvis!! Tevreden laten wij haar terug glijden het diepe donkerblauwe water in. Een video oproep van het thuisfront vormt de kers op de taart, wanneer mijn dochter continue naar het beeldscherm wijst en niet begrijpt hoe ik in dat kleine witte appelkastje terecht kom krijg ik het toch even te krap, ze zwaait dat het een lieve lust is en god wat mis ik dat kleine monstertje.
Alle hengels worden voorzien van nieuwe lijnen, voorslagen, leaders, lood en onderlijnen of wat er ook nog maar meer ontbreekt en rond 20:00 uur is de stek weer in ere hersteld en met een grote glimlach trekken we een biertje open.
23:00 uur vertrekt dezelfde hengel als eerder die middag en vol verwachting vertrekken wij in een heftige regen en onweersbui richting de vis, doorweekt van de regen arriveren we op de stek en na een korte maar stevige dril op de hoge golven vind een 30 pond schub een mooi plekje voor in de boot. De rig krijgt ‘nu we er toch zijn’ zijn originele plek op 10,7 meter diepte weer terug en met de vis in de punt van de boot varen wij de secondes tussen flits en donder tellend en met een corrigerende bocht terug richting ons herkenningspunt het rode fietslampje. De vis wordt van onder de witvisparaplu professioneel gefotografeerd en krijgt daarna snel zijn vrijheid terug. Ook wij trekken ons terug in onze schuilplaatsen voor een paar uurtjes slaap na een enerverende dag.
Rockcity!
02:15 een zenuwachtig hoofdlampje schiet van links naar rechts door de dichtgeritste paraplu, in de verte hoor ik een stem maar door de striemende regen versta ik niet wat er gezegd wordt, een flits en een flinke klap onweer halen mij definitief uit dromenland, Pim staat met een kromme hengel en roept constant waar ik blijf? Slaapdronken met mijn hoofd door een mouw van de regenponcho en het waadpak half aan mijn kont slenter ik naar de waterlijn alwaar ik de hengel overneem. Na een dril vanaf de kant hoor ik na een klein kwartiertje: wat was je Franse PB ook alweer? BONK BONK BONK mijn hart slaat in mijn keel wanneer ik een spiegel van het zelfde kaliber van eerder die middag in het hoofdlampje weer de diepte in zie beuken. Ik frommel de regenponcho goed om mijn lijf en hijs het waadpak op, maximale focus en de slip gaat voor de zekerheid ook nog een tandje verder open. Het net gaat onder een tweede twintig kilo vis BOKS!! Wat een bijzonder etmaal, mijn laatste Franse veertiger was van 2013 op het magische Lac du Salagou, nu sta ik drie uur zuidelijker met een tweede 20 kilo vis in het net aan de waterlijn. Wat hebben we al wat meegemaakt de afgelopen 96 uur (inclusief reistijd) maar dit overtreft alles op een nieuw en onbekend water. Het persoonlijk record wordt met 700 gram aangescherpt en met 42 pond en 400 gram is het nieuwe Franse PB vastgesteld. In het holst van de nacht wordt de vangst in de stromende regen vereeuwigd vanonder de witvisparaplu (voor het behoud van de apparatuur) en doorweekt en steenkoud geef ik mijn PB haar vrijheid terug, het is 02:50 uur, ik ga een biertje open trekken…
03:30 een 12 ponds schubje vertrekt met het verse aasje, het contrast kon niet groter. Ik zeg tegen Pim dat hij de volgende ook maar moet pakken, door het run om run systeem grijpt hij telkens naast de prijzen terwijl het leeuwendeel van de vissen van zijn hengels afkomen. Om 05:30 is het weer raak, ik zit op een roze wolk, Pim mag mijn beurt voor zijn rekening nemen in de hoop een beter exemplaar te strikken, een 16 ponds schub haalt het gemiddelde gewicht weer flink naar beneden.
Pim met een mooie dertiger.
Om 07:00 uur zitten we na een slapeloze, verregende maar prachtige nacht alweer met een kromme hengel in de Raptor onderweg na het volgende slachtoffer. Na een twintigtal minuten weet Pim dan ook nog een prachtige 17 kg vis aan het lange lijstje van deze nacht toe te voegen. Wat een nacht!!|
08:30 daar gaat het eerste bakkie koffie van de dag weer, een kleinere schub heeft zich te goed gedaan aan de partymix van purple haze en super spicy garlic bolletjes en moet dit bekopen met een bezoek aan de onthaakmat.
09:00 volgt nog een 5 kilo schub wanneer de rust wederkeert en het eindelijk voor even weer droog word, de weerapps worden gecheckt en de komende uurtjes belooft het droog te blijven en kunnen de nodige kledingstukken de boom in om te drogen in de nog altijd harde wind. Voor even komt de klad er in, na een klein schubje aan het begin van de middag verspeeld Pim jammerlijk genoeg de eerste vis van de avond, om 20:00 uur volgt er een herkansing en een 8 kg schub komt vanuit de diepte het net in gezwommen. Om 22:00 vertrekken we weer met de boot richting de 26ste aanbeet maar ook deze vis verkiest een obstakel boven een heerlijke fotosessie in mijn handen.
00:45 volgt er weer een aanbeet en wederom is het een liefelijk klein schubje welke zich boven het net meld, verwend dat wij zijn de afgelopen uren laten we de lieverd gelijk weer ter plaatse zwemmen.
06:30 zie ik op het display van mijn telefoon, na een kraker van een voorgaande nacht met 2 20kg+ vissen binnen 24 uur is dit opeens een domper, lekker die paar uurtjes slaap maar daar komen we niet voor. Onder het genot van een broodje ei overpeinzen wij deze omslag in de vangsten, windstil en heerlijk droog valt ons beide op. Laat het maar weer gauw gaan regen en waaien dan… Het is ook nooit goed HAHAHA
Een karakter bak voor Klaas.
De dag verloopt rustig op een uiterst vreemde controle van de Garde du Peche na dan, men begroet mij en vraagt naar de vergunning, wijzend naar de boot leg ik deels in het Frans, deels in het Duits en deels in het Engels uit dat de vergunningen in de boot liggen waarmee Pim één van de vijf stekken van fresh bait aan het voorzien is, het manfiguur knikt en mompelt iets in de vorm van OK… au revoir en laat mij in verbazing achter, dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt in het Franse land.
De avond valt en rond 23:30 kruipen we aanbeet loos de slaapzakken in, het zal nog tot 05:10 duren tot de eerst volgende vis zich meld, de boot trekt al roeiend een prachtige V in het verdere biljartlaken gladde meer. De 27 ponds schub wordt succes vol geland en bij het verwijderen van de rechterarm van het schepnet geloofde het spreidblok er ook niet meer in, teveel karperkusjes op het spreidblok deze week KRAAAAK, ik zie nog net de steel het water in glijden en weet deze nog snel te pakken. Na het wegwaaien van de ridgemonkey water naar de zee emmer, het verlies van de RVS budcap van het tweede (kant)schepnet en de diefstal van enkele H-markers en een herkenninspunt fietslampje eerder deze week begint het nu langzaamaan op een slijtageslag te lijken. Wederom de enige vis welke wij deze nacht mogen noteren.
Wanneer aan het eind van de middag de wind weer aan begint trekken gaan wij in lichtelijke hoerastemming alweer de laatste nacht in, om 19:00 uur is het al raak (lang leve de wind) en een 28 ponds schub mag voor een korte periode in de lens kijken. Om 22:00 uur doet Pim dit trucje nog eens dunnetjes over met een schubje van 7,5 kg. Om 02:15 verspeel ik de 31ste aanbeet op een obstakel diep onder de waterspiegel en dan plotseling klinkt er een wekker…
Heb ik dit dan allemaal gedroomd?!
Twee twintig kilo vissen van openbaar en onbekend water?
Nee hoor, waar gebeurd het was echt de wekker, het zit er op, we gaan opruimen en de 15 uur durende reis huiswaarts aanvatten. In de laatste donkere minuten van deze nacht zitten we te ontbijten met mueslirepen en koffie wanneer plots toch nog een waker richting de rotsen zakt, de allerlaatste vis dient zich aan, met zijn 9 kilo krijgt hij een mooi plekje op de camera en in onze herinneringen.
Klaas zijn nieuwe pr “ruim 42 pond!”
Wat een sessie, wat een avontuur, wat een reis.
In 2019 ga ik meer vissen! Alweer ja…
Papa, ja schatje, doei 2019 KNIPOOG
