Terugblik op de zomer; Vakantievisserij!
Diegene die mij niet alleen als teamlid van Pioneerbaits kennen, weten dat ik vader van een dochter van twee jaar oud ben. En met een tweede kindje onderweg, ben ik mijn tijd momenteel ernstig anders aan het indelen. Hier heb ik al menigmaal eens wat over geschreven maar ik raak er ook niet over uitgeschreven. Het vaderschap maakt van een diehard karpervisser een emotionele lul, zo dat is er maar uit. Voorheen verliet ik gerust voor enkele etmalen het thuisfront om achter de schubben aan te jagen. Uiteraard belde je na een dag of twee wel even met je echtgenote of alles onder controle was maar dat was het dan ook wel. Nu zit ik na een paar uur achter de stokken alweer aan mijn kleine meissie te denken welke je als ware dictator opdracht geeft om plaats te nemen in het kringetje van knuffels en poppen om deel te nemen aan het Fischer Price theekransje.
De zomer is absoluut niet mijn meest favoriete tijd om te vissen, overal drukte en de meeste vissen passief liggend in het zonnetje, maar wel wil ik mijn tactiek van de afgelopen gezinsvakantie met jullie delen.
Ik had een week de tijd om vanuit de bungalow, gesitueerd aan het water (hoe kan het ook anders), een paar vissen te strikken. Het betreffende park is prachtig gelegen met een grote plas van ongeveer 6 hectare welke middels slootjes in verbinding staat met diverse kleinere plassen van 1 á 2 hectare. Al deze wateren zijn tussen 1,50 en 3,00 meter diep. In 2018 en 2019 is er een uitzetting gedaan van K3 spiegelkarpers (voorjaar 2020 volgt er nog een lichting) maar herbergd ook nog een mooi origineel bestand aan schubs en spiegels.
Vol goede moed en bewapend met een penhengel, een korsthengel en drie pieperstokken namen wij intrek in de bungalow. Na twee dagen was mij het wel duidelijk dat het geen zin had om mijn lijnen te draperen door het spinnenweb van nylon, fluorcarbon en gevlochten lijnen welke dagelijks van 08:00 tot 21:00 uur over het water gespannen stond, ik was natuurlijk niet de enige die in zijn welverdiende zomervakantie een hengeltje uit wilde gooien…
Nadat ik van een vakantieganger drie bungalows verderop hoorde dat er al weken lang geen staart gevangen werd op het betreffende stuk ben ik de ‘spinnen’ eens op mijn gemak gaan observeren.
Wat bleek, alle vis zat in het midden van de vijver, of in ieder geval één hele grote. Elke aanwezige visser gooide zijn of haar lijn vanuit zijn hoek richting het midden van de vijver, een enkeling had nog de ballen om zijn wurm, made of bal op de rand van het talud te leggen op een 15 meter onder de eigen kant maar dat was het dan ook wel.
De meeste simpele tip: Doe het eens anders dan een ander!
Al zo vaak genoemd en toch blijven we kuddevolk wat maar achter elkaar aan blijft hobbelen en doet wat een ander ook doet of wat een of andere ‘goeroe’ in een YouTube filmpje heeft geroepen als tip.
Ik koos voor drijvend vissen, statisch nachtvissen of pennen tegen één van de vele brugpijlers of in het water gevallen / hangende bomen.
Na een keer een uur lang veel te dure, luxe afbakbroodjes uit de campingwinkel met de wind mee te hebben laten drijven tot ik ze niet meer zag, was me wel duidelijk dat dat het ook niet ging worden. Zelfs het plaatselijke waterpluimvee liet deze broodjes aan hun snavels voorbij drijven. Enkel katten- en hondenbrokken konden de goedkeur krijgen van de elite gesnavelden.
Trouw elke ochtend en avond aan het eind en het begin van de schemering het groen en de brugpijlers aanvoeren met een smikkelmix van grondvoer, particles, pellets en hele, halve, gebroken en kruim van de #goingnutz boilies verraadde uiteindelijk wel een grote, oude schub onder de takken op slechts enkele honderden meters lopen van de bungalow.
3 minuten
Meer had ik niet nodig om deze kans te verkloten.
Na vier dagen zorgvuldig aanvoeren werp ik de grote schub in het laatste dag- en eerste maanlicht aan. Al voordat de halve bol de bodem bereikt en de pen kans krijgt om te gaan staan, schuimt de grote schub er op af en in de zelfde snelheid waarmee hij het afzinkende haakaas pakt, verdwijnt hij ook weer onder de takken. In het vage licht ben ik nog op zoek naar mijn pennetje, ik had het toch goed uit gepeild gisteren? Wanneer ik de pen dan enkele tellen later liggend waarneem tussen de takken van de oude eik besef ik pas wat er gaande is, totaal in de vakantiemodus en niet geheel scherp, geef ik het geheel een tik, 60 cm water ontploft en de 13 Ft 1,25 lbs hengel buigt in één sierlijke beweging richting de tak waar net nog een pennetje lag uit te rusten. Een venijnig zweepslag geluid maakt een einde aan het contact met de vis, het pennetje komt enkele meters verder aan de oppervlakte drijven als stille getuige. De enige vangst van vanavond, welke ik nog net kon scheppen, was mijn Van Eijck dobbertje.
Alle voorbereidingen ten spijt heb ik een hoop geleerd in deze paar minuten. De mate van dressuur is in ieder geval duidelijk; de vissen azen wel maar alleen op de door hun veilig geachte plekken.
Plan B
Is dan ook niet zo moeilijk. Gehuld in een knalrode zwembroek en op waterschoenen sta ik de volgende ochtend zeer vroeg met een schepnetsteel om te peilen, een emmer voer en een paar markers in het water de rest van de vakantiegangers bij het openen van de gordijnen van hun vakantiebungalowtje een trauma te bezorgen.
Na enkele tientallen vierkante meters van de kant, welke op zo’n 80 meter van onze bungalow liggen, te hebben uitgepeild, is het wel duidelijk dat we in het midden en onder aan het talud niets te zoeken hebben. Door de ervaring van de avond ervoor was het wel duidelijk dat de vissen erg op hun hoede waren. Over een lengte van 30 meter werd de kantstrook tussen de 30 en 70 cm diep door en tussen de takken aangevoerd met eerder genoemde mix. Zowel een voordeel als een nadeel van de #goingnutz is dat deze goed zichtbaar zijn in het ondiepe water. Het nadeel is dat een klein zwart watervogeltje met een witte puntige snavel ze ook erg lekker vindt en het aas snel ziet liggen, dat is tevens ook gelijk het voordeel: ’s avonds terugkerend naar de stek was duidelijk dat de 7 kilo smikkelmix op de meeste plekken was verdwenen of aan het verdwijnen was getuige de stofwolken. Na nog eens een kleine 3 kilo mix verdeeld te hebben over het kantje, liep ik bijtend op het kurk van de penhengel terug naar de bungalow, ik had immers mijn les de avond er voor wel geleerd.
Twee ochtenden en avonden voeren later mocht ik, na de hele vakantie nog niet te hebben gevist (die 3 minuten reken ik niet mee wiseguy 😊) eindelijk los. Het was 21:30 en de overige vakantievisserts deden zich inmiddels te goed aan alcoholische versnaperingen of andere geneugten welke het leven biedt. Er was in ieder geval op geen enkel gazonnetje meer een raketbatterij hengels in gevechtsopstelling te bekennen.
Om eventuele verstrikking in de takken te voorkomen had ik de antenne plat op de voerboot getaped en rustig zoemden de rode achterlichten richting het rijtje oude eiken, de punt van de boot botste met een dof dreuntje tegen de tak en een grote boeggolf viel mij ten deel…
Om 04:11 uur verlicht blauw licht de woonkamer van de vakantiebungalow. Slaapdronken ontwaar ik de ontvanger welke tracht mij uit de remslaap te halen. Enkele minuten later heeft een uitzetspiegel de twijfelachtige eer om mijn eerste vakantiebungalow-gezinsvakantie-karper in mijn leven te zijn. Die gaat voor kort in een grote zwarte bewaarzak om aan de rest van het gezin te tonen.
Mijn dochter vindt het maar wat interessant allemaal en enkele uren later zegt ze out of the blue: Papa vissen voeren? 30 minuten later staan we gehuld in knalrode zwembroek en Pampers maat 5 tot aan ons kruis in het water smikkelmix weg te scheppen.
De tweede
En tevens laatste visnacht (de vakantie zit er immers al weer op) weet ik nog drie van de uitzetters toe te voegen aan het lijstje. De tweede van dit trio heb ik ’s nachts om 00:45 wadend met het net over mijn hoofd bevrijdt uit de armen van de oude eik. Dat ik hiermee de zoveelste vakantieganger (deze keer niets vermoedend zijn hondje uitlatend) een trauma heb bezorgd door enkele meters uit de kant met het net over mijn hoofd op tepeldiepte in het water scheldend een vis heb staan drillen spijt mij dan ook oprecht. Eigenlijk is dat natuurlijk niet helemaal waar… Ik heb een heerlijke gezinsvakantie gehad en door goed te observeren en te kijken naar collega vissers heb ik in slechts enkele nachtelijke uren een reeks leuke vissen weten te vangen, de grote gemiste schub maar snel vergetend.
Klaas Ems
