Het is alweer een poosje geleden dat ik een blog heb geschreven. Een opleiding, werk en een gezin slokken op dit moment veel spaarzame vrije tijd op. Hier en daar een uurtje per week vissen was het meeste wat er in zat. Vandaag kan ik echter voor het eerst dit jaar een hele dag naar de waterkant. En wel op een voor mij nieuw water. Een maat tipte mij over dit water en zei dat er mooie spiegels zwemmen. Geen grote maar er zwemt wel een schub die qua formaat met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Eigenlijk stond er een ander water in de planning. Daar zwemt een vis die al een poos op mijn verlanglijstje staat.
MEERKOET
Na vijf minuten wandelen kom ik bij de uiterste hoek van het water. Daar zie ik meerdere bruisplakkaten dus hier zit vis! Een over het water hangende treurwilg ziet er carpy uit dus daar gaat wat boiliekruim en gechopte boilies bij. Een duiker verderop krijgt ook wat. Verder zie ik weinig interessants. Ik slenter langs de oever en speur verder. Na een paar honderd meter zie ik riet met losse stengels die tot zeker vier meter uit de kant in het water staan. Het zal dus niet erg diep zijn en met dit mooie weer misschien ook wel interessant. Eventjes glijden mijn ogen over het water. Het is hier vrij windstil dus een eventuele vis moet te spotten zijn. Een paar meter uit de kant ligt een meerkoetennest. Het mannetje of vrouwtje is druk doende het nest nog groter te krijgen en stapt het water in om waarschijnlijk meer takjes te gaan halen. Als de koet naast het nest zwemt kijkt ze naar beneden, ze ziet iets. Even houdt de meerkoet in en duikt dan prompt naar beneden. Een dikke boeggolf stuift er onder de vogel vandaan. Karper, zeker weten! Dat is wat ik wilde zien! Her en der voer ik wat handjes kruim in de hoop dat er nog meer vis zit of terugkomt.
Veel deed hij niet meer na die run.
Ondertussen is het een dik half uur geleden dat ik op het eerste stekje gevoerd heb. Tijd om de hengels te pakken. Voor een testsessie neem ik altijd een pen en afstandshengel. Dit doe ik altijd op een nieuw water, zo leer je snel waar en hoe te vissen. De hengels in de hand, de onthaakmat met wat tackle en voer er in, over de schouder. Op de eerst aangevoerde stek onder de treurwilg ligt er zowaar al wat te bruisen. Dat is lekker! Verderop zie ik ook een deining op de plek bij de duiker. What to do? Twee hengels vissen dus. De ‘piepstok’ gaat met een kort rigje voorzichtig naast de duiker. De penhengel word rap opgetuigd, een brokje boilie gaat op de haak. Twee meter van de bruisplakkaat test ik de diepte, zo verjaag ik hopelijk niets en moet ik vrijwel goed zitten qua afstelling. Voorzichtig leg ik het aas in. Het is een fractie dieper onder de boom, het pennetje staat net onder het wateroppervlak. Ik laat hem maar zo staan, zo is de kans op verjagen het kleinst. Her en der ploppen kleine belletjes op, aan het oppervlak. Net buiten de, over het water hangende takken, ontstaan meer bellen, veel meer bellen! Langzaam schuift het gebeuren richting pen. Als de bellen vlakbij zijn stoppen de bellen. Heeft hij mij door? Zit ik teveel in het zicht van de vis? Uit het niets steekt de pen op. Ik hef de hengel en heb contact. De vis schiet onder de boom vandaan en als de vis even stopt en kantelt zie ik een mooie spiegelflank. Vrijwel zeker die van een Valkenswaarder! Ik doe een vreugdedansje.
En dan begint mijn sounderbox te loeien! Even heb ik het niet meer. Met mijn vrije hand zet ik de ontvanger uit en focus mij op de dril, deze vis moet maar eerst in het net. Ik probeer de zacht zoemende beetmelder in de verte te negeren, het is lastig. Pas na minuten glijdt de vis het net in, yes!
Traag glijdt het beest tussen het riet richting rig. Nog een meter…
Nu de andere hengel. Die is ondertussen al even stil en ik vermoed dat deze vis gevlogen is. Na een meter of vijftig losse lijn moet ik een tak verwijderen en dan heb ik toch nog contact met een vis. Na wat lome mokken komt er vrij simpel een kleine spiegel het net in. Deze heeft zich vast moe op de run gezwommen. Allebei gaan ze op de foto, de Valkenswaarder is een oudje met een prachtige kleur en schubben. Ik neem even de tijd om het materiaal in orde te brengen en geniet onder de treurwilg van een broodje en koffie.
Dit is zo spannend!
UITDAGING
Ik vervolg mijn weg richting rietkraag .Van meters afstand zie ik al bruisbellen boven borrelen. Even prakkiseer over ik wat de beste tactiek nu zal zijn. Er ligt namelijk wier op de bodem. Dat heb ik vanmorgen gemist. Ik monteer een chod-rigje op de afstandshengel en laat die rustig tussen het riet zakken, zo vis ik hopelijk boven het wier. Rietstengels pingelen verder heen en weer en worden zelfs soms onderwater geduwd. Verderop zie ik een deining onder de kant. Een zeer grote vis met zijn rug aan het oppervlak zwemt mijn richting op. Dit is echt een bak! Dit moet de topvis van het water zijn. Traag glijdt het beest tussen het riet richting rig. Nog een meter en dan moet ze mijn aas zien, nog een halve meter. Pak het, pak het. Ze pakt het niet! Mijn aas compleet negerend zwemt ze door. Verbijsterd volg ik haar. Helaas voor nu maar misschien komt ze nog terug.
De zeelt pikt ook wat voer mee.
Een zeelt zwemt over het voer. Traag pakt hij af en toe wat brokjes van de bodem. Ik schiet wat foto’s in het heldere water. Omdat ik verderop een gaatje in het wier met een schone bodem vind kan ik het niet laten om daar wat te voeren. Snel loop ik terug naar mijn hengel, die grote schub zit in mijn kop. Na al een paar minuten zie echter op dat stekje wellingen ontstaan. Vol verwachting loop ik er met mijn penhengel heen. Is het die bak? Modderwolken verstoren het zicht. Op goed geluk laat ik de pen zakken en wacht. Al na een paar tellen wipt het pennetje al heen en weer. Ik sla aan en hoop op iets massiefs, dat gebeurt echter niet. Een spiegeltje probeert zich door het riet van mij te ontdoen. Enigszins teleurgesteld dril ik het visje af. Toch is het een prachtig beestje en ik schiet snel wat foto’s op de mat. Ondertussen denk ik aan die grote vis. Het zou ook te mooi zijn om meteen in de eerste sessie de grootste van het water te vangen. Die zal er dus een ander keer uit moeten komen. Ondanks de schaarse tijd voel ik toch weer een uitdaging opkomen…
