When we meet again – Deel 2 – Martijn Reitsema
Nadat ik afgelopen voorjaar een Friese 50er wist te vangen heb ik nog een paar maanden stug door gevist op de Friese Boezem, prachtige hoge 20ers en 30ers gleden over mijn netkoord en nachten met 7/8 vissen waren geen uitzondering.
Omdat ik natuurlijk niet de enige visser uit het noorden ben die ons prachtige boezemwater bevist kreeg ik ter ore dat een vis die ik vorig jaar ving, dit voorjaar flink was doorgeschoten in omvang. Dit heeft mij des danig getriggerd dat ik nog maar 1 doel voor ogen had, de desbetreffende spiegel terug vangen.
Echter was dit makkelijker gezegd dan gedaan aangazien de vis op 15000 hectare water kilometers buiten de sector kan zijn waar je de vis verwacht. Echter door recente vangsten van zowel mij als andere vissers had ik mijn hoop gezet op het stuk gezet waar ik de vis voor het eerst over mijn netkoord heb mogen laten glijden. Nadat ik in de maand Juli meerdere vissen wist te vangen die ik rond de eerste vangst ook al eens heb mogen vangen wist ik dat het zomaar eens kon gebeuren.
Het is begin augustus en ik kies ervoor om 3 nachten naar de voerstek te gaan. Met volle moed vaar ik 3 hengels uit op de voerstrook van +-100m, aangevoerd met de vertrouwde combinatie van de Super Spicy Garlic en de Purple haze. Na de eerste nacht wist ik slechts 1 vis te strikken, gelukkig wel een prachtige lange schub van hoog in de 20 pond. Met een dubbel gevoel ga ik de tweede nacht in en begin ik te twijfelen, ‘’zou de vis er nog wel liggen?’’, ‘’heb ik niet teveel gevoerd?’’.
Gelukkig werden deze vragen snel beantwoord en loopt er om 23:30 al een hengel af, helaas verspeelde ik deze vis en word de hengel snel weer teruggelegd. Vanaf 04:00 begint het te lopen en weet ik in de vroege ochtenduren de tweede en derde vis van de sessie te strikken. Een hoog gebouwde spiegel van +- 10kg en een kleine schub waren het haasje.
Nadat ik de hengels opnieuw had uitgevaren en de vissen op de gevoelige plaat heb mogen zetten besluit ik nog even een paar uurtjes slaap te pakken. Echter werd ik om 08:15 gewekt door een terugzakker op de verre hengel en stap ik snel in mijn waadpak om de hengel op te pakken. De vis komt naar me toe gezwommen en snel wordt er een tiental lijn gewonnen.
Na eenmaal contact te hebben met de vis rukt hij binnen enkele seconden weer meters lijn van de spoel en kan het gevecht beginnen. De vis zwemt richting de links liggende palen en zet ik me schrap de vis te blokken. Gelukkig viste ik met mijn favoriete wide gape haak en had ik alle vertrouwen dat de vis de obstakels niet zou bereiken, zo gezegd zo gedaan weet ik de vis uit de obstakels te houden en weet ik weer wat meters lijn terug te winnen. Na een kwartier heb ik de vis onder de top en krijg ik de eerste glimp van de vis te zien.
Voor mij bonkt een dikke spiegel die wederom mijn vertrouwde mix niet kon weerstaan. De vis zat goed in de onderlip gehaakt en ik weet dat ik de vis niet meer ga verspelen, nadat de vis nog één poging deed te ontsnappen weet ik eindelijk mijn net onder de vis te steken. Daar lag ze dan, mijn laatste target, nadat ik het seizoen aftrapte met een Friese 50er was mijn jaar al geslaagd, blijven doorzetten blijkt wederom één van mijn grootste succesfactoren, zo ook voor deze gigantische boezem veertiger.
Ondertussen heb ik de jacht heropend op één van de bekendste veertigers van het noorden, het water waar ik afgelopen jaar al 25 nachten wist te blanken, dit jaar gaan we het anders aanpakken, en dat heeft in de eerste sessie al 3 aanbeten opgeleverd. Of de topvis nog leeft is voor mij een raadsel, maar één ding is zeker, opgeven zal ik nooit.
It’s showtime, 😎
Martijn Reitsema
